Dag 11 vrije dag

Vandaag een chill dagje. Vannacht wakker geworden van een kermende hond. Het is vrij gehorig hier en ik hoorde eerst al een groep mensen vertrekken. Dan is de poort open en er zijn 2 honden hier waarvan er 1 altijd naar buiten wil. Omdat het zo lang aanhield ging ik ff kijken. Geoffrey stond bij het hek en riep naar de hond (boris) maar die kwam niet. Hij zou net het hek sluiten toen de hond eraan kwam. Vanochtend vroeg ik aan Geoffrey wat er vannacht aan de hand was. Hij vertelde dat de hond het hek uitgeglipt was en in gevecht raakte met een paar straathonden. Alle honden waren gewond zo ook boris, maar t kon erger. Hij heeft n wond op zn hoofd en op zn kin. Arm beestje ( sorry ik ben een hondenliefhebber).

Ik was vanmorgen vroeg op. Scott bleef nog even liggen want die wou graag uitslapen. Als eerst heb ik de foto's van mn camera gedownload. Wauw er zitten echt hele mooie bij. Ik word er gewoon happy van . Ik zoek de mooiste uit zodat ik die op mn blog kan zetten maar het downloaden duurt zo vreselijk lang dat ik maar gestopt ben. Komt doordat er hier zoveel mensen op internet zitten. Morgen maar weer. De foto's volgen dus.

Daarna met scott naar Accacia mal geweest, een groot overdekt winkelcentrum. Op de boda. Heenweg ging prima. We hadden van Frank (reisleider) richtprijzen meegekregen wat het ongeveer zou moeten kosten. De mal was niet echt wat we verwacht hadden dus daar waren we snel klaar. Wel lekker ijs trouwens. Daarna op de boda maar de craft market. Leuke markt maar veel dezelfde producten en je wordt steeds aangesproken om binnen te komen (logisch want ze willen graag verdienen ). Wel leuke souvenirs gekocht. Daarna weer op de boda terug naar het icu guesthouse. Ja die mannen dachten 2 toeristen (en wit) daar kunnen we mooi aan verdienen. Dus ze vroegen het dubbele. Haha maar dat ging dus mooi niet door. Uiteindelijk liepen we weg en riepen ze ons na. Nog 1 keer proberen maar uiteindelijk toch voor onze prijs opgestapt. Ik weet niet of mijn boda rijder daardoor wat sjagerijnig was maar hij reed een paar keer bijna tegen de stoeprand aan (zodat ik voor mn tenen vreesde) en reed 2x de stoep of en af. Nouja. De andere boda chauffeur raakte ons kwijt en we belanden bij de verkeerde rotonde. Hij zei dat dit toch echt was wat ik had gezegd maar ik herkende het totaal niet (nou is dat niet zo heel vreemd want ik kan nooit mn weg terug vinden haha). Hij vroeg aan een paar andere boda's de weg en zo kwam ik toch te plak. Scott was ook net afgezet gelukkig. Een hele ervaring dus zo samen op pad. Daarna wat appels en bananen op de markt gehaald en de rest van de dag omgehangen. Scott verveelde zich zelfs haha. Tijd voor ons nieuwe project morgen.

Wordt vervolgd

Dag 10 Chimp tracking

Vanmorgen weer vroeg opgestaan. Kwart voor 7 zouden we ontbijt krijgen (heerlijk geslapen trouwens). Helaas was de "mamma" die t zou klaarmaken nog niet wakker. Dusss. Geen probleem hoor, een kwartiertje later gegeten. Het is alweer warm. Vandaag naar de chimpansees in Budongoo Forest. Lijkt me machtig, die leuke mensaapjes. Ook daar krijgen we weer uitleg wat wel of niet mag. Dus geen eten (huh?) meenemen en niet drinken waar de apen bijzijn. Niet de geluiden nadoen, zachtjes praten en bij de gids blijven. Oké dan. There we go. Is ons nog nadrukkelijk verteld dat het niet zeker is of we de chimps zien, want ja het blijven dieren hè. 3 uren wandelen in het bos ( is geen Appelscha ) best wel lang. Met een groepje Nederlanders en 1 Amerikaan gaan we op pad. De gids volgt de geluiden van de apen. Ze kent de taal zeg maar. Ze staat in contact met de andere gidsen en zo weet ze ongeveer waar de monkeys zitten. En al vrij snel zien we een groep chimpansees. Gelukkig heb ik de camera van Jan mee en heb ik de grote lens erop. We mogen geen flitser gebruiken want dat schrikt de apen af. Dus niet alle foto's zijn even helder maar er zitten echt prachtige bij (foto's volgen, morgen een vrije dag). We hebben hier lang gestaan en zien zelfs de apen naar beneden komen. Wat een leuke beesten zijn het toch. Als ze naar elkaar schreeuwen lijkt het net of ze ruzie hebben. Maar het klinkt vaak erger dan het is. We hebben ook 2 baby aapjes gezien. Heb van 1 prachtige foto's. Die zat gewoon te poseren in de boom haha.

Na een tijdje weer terug gelopen met onze gids. En weer op weg naar het Icu guesthouse. Nog een heeeel stuk rijden. Zo'n 6 uur geloof ik en dat is als we de files in Kampala voor zijn. Voordat we op de grote weg zijn is de weg echt verschrikkelijk. Het is heel lawaaierig in de auto en het lijkt wel of we in de achtbaan zitten. Door de kuilen en hobbels worden we heen en weer geslingerd. Net als op de heenweg (maar wel minder want het heeft geregend) stuift het rode zand en komt overal in de auto. En niet alleen in de auto zal ik je zeggen. Wij zijn enorm vies en plakkerig. Hebben ook niet echt lekker kunnen douchen (straaltje koud water) dus we zijn echt wel aan een opfrisbeurt toe haha. Onderweg nog lekker geluncht en in de file gestaan voor Kampala. Maar dat kon erger. Rond 5 uur zetten we Ilse af en nemen we afscheid. Als het goed is gaat ze volgend weekend mee naar Jinja. Gezellig. Wij komen 5 minuten later aan, mooi op tijd. Ik ga als eerste lekker douchen, heerlijk. Als ik op het dakterras ga zitten komen er steeds meer mensen. Ik hoor dat er een groep van 16 scholieren is met begeleiders. En inderdaad, het lawaai overstemt alles. Tja, daar gaat de rust. Maarja. Het is zo het is. We eten daarom ook later. Ipv half 7 ver na achten. Ik zag de kokkin zweten en zwoegen. Ze moest voor deze groep vanmiddag ook al lunch klaarmaken en nu maakt ze voor 26 mensen avondeten. (Nog 2 jonge jongens op doorreis en de groente teler) ik vraag haar of ik kan helpen want ik zit toch niet veel te doen (blog schrijven en ik ben tenslotte vrijwilliger). Ja ik mag alles klaarzetten en dat doe ik dus ook. Ze heeft een buffet gemaakt en wij mogen als eerste opscheppen (dat heb je als je een goede band met de kok hebt haha).

En dat was het, ik ben weer bij met mn blog. Yes! Morgen hebben we dus een vrije dag en gaan we naar een groot winkelcentrum (wou Scott heen) en naar een craft market om te zien of ze souvenirs hebben. Ik heb al wat gehaald, errug leuk moet ik zeggen.

Voor straks slaap lekker (het is hier 2 uren later).

Tot morgen

Dag 9 Murchinson National Park

Zoals ik al zei, heul vroeg opgestaan. Wel wat geslapen maar t was verrotte heet in de huisjes (primitief, maar prima als t niet zo heet was). Gelukkig stond er een ventilator dus hadden we nog iets verkoeling. Dachten we, na 10 minuten hadden we geen stroom meer. Hahaha tja dat kan gebeuren in de bush bush hè. Dan maar gewoon zweten.

Dus om half 7 stonden we met de bus voor de pond die ons naar de overkant zou brengen. Met nog aardig wat andere reizigers. Onderweg op de pond heeft Mozes het dak omhoog gedraaid zodat we een prachtig uitzicht zouden hebben op de wilde dieren en foto's kunnen maken. Wat een uitvinding! Ideaal. Eenmaal aan land (alleen de chauffeur mocht in de auto blijven zitten) zag ik dat er een baviaan (die met die rode kont weet je) op het dak sprong om binnen te komen en onze spullen te stelen. Haha gelukkig was Mozes voorbereid en heeft de baboon verjaagd. Poeh, hoera voor Mozes (als je hier ooit komt, hij werkt voor Grassrootz die safari's organiseerd, een aanrader). En daar rijden we, door het prachtige grote weidse landschap. Precies zoals je op tv ziet! Met rode zanderige en heeeele bobbelig weggetjes met veel kuilen en stenen. Wij staan uit het dak te kijken en te fotograferen (en worden soms wild heen en weer geslingerd maar dat mag de pret niet drukken). We zien vele prachtige dieren. Ik schiet veel foto's en er zitten een paar hele mooie bij. De dieren die we zien zijn, vele soorten empala's of bokken (met hele moeilijke namen, sorry), zwijnen, olifanten, nijlpaarden, leeuwen, buffels, giraffen, apekoppen en meer kan ik er even niet bedenken. Het is net of ik in National Geografic zit. Erg indrukwekkend! Na de tour rijden we weer terug naar Red Chili lodges voor een lunch. Daarna gaan we een boottocht maken over de Nijl (om nog meer dieren te spotten) en komen we vlak bij de watervallen uit (maar moeten we nog 1 uur klimmen om op de top te komen, in de hitte, ja je wilt wat hè )

Op de boot zien we nog een aantal dieren langs de kant en in het water (wij zitten op het bovendek) zoals veel nijlpaarden, krokodillen, olifanten, bokken, buffels. Jammer genoeg begint het hard te regenen en onweren zodat we naar het onderdek moeten. Scott wil even later toch nog naar het bovendek terug om een leuke foto te maken. Nou vooruit dan maar, nat ben ik toch al. Lachen, hele benedendek is vol en wij staan samen in de regen. Na een tijdje wordt het gewoon weer droog en heet. En staan we allemaal weer boven. We komen uiteindelijk bij de afstap plek aan en beginnen onze tocht naar boven, met onze gids. En heet dat het is en het lijkt wel een trail run zeg (maar we lopen niet hard natuurlijk) het is een heel gepuf en gezweet maar we schieten mooie foto's onderweg. Eenmaal boven een prachtig uitzicht van het wilde krachtige water. Poeh indrukwekkend hoor. Wat een mooie wereld hier!

Boven staat Mozes op ons te wachten en rijden we naar onze 2e slaapplaats. Boomu womans Group. Kleine kleien hutjes met rieten dak. Nog primitiever dan eerder maar erg leuk moet ik zeggen. Ik hou er wel van, het voelt ook niet goed om hier in een luxe oord te zitten met al die armoede hier. Ook weer geen internet en/of wifi. Lekker rustig dus.

De vrouwen in het dorp hebben voor ons gekookt. Heerlijk! Op het beestje in Scott zn eten na dan haha. Morgen weer vroeg opstaan. Kwart voor 7 bij het ontbijt. Dan gaan we naar de chimpansees zoeken in het Budongo Forrest. Ook spannend! Het was een zeer geslaagde dag!

Oant moarn!

Dag 8 Safari Rhino Sanctuary

Hallo allemaal. Daar zijn we weer. Terug van Safari en ik moet zeggen het was een fantastische ervaring! In 1 woord WAUW. Ik doe de dagen maar gewoon per dag anders wordt het nog een langer verhaal

Zaterdag de 25e moesten we vroeg opstaan want onze chauffeur Mozes zou ons om kwart voor 8 komen ophalen. Daarna zouden we Ilse ophalen. Zij komt uit België en doet hier ook vrijwilligerswerk. We hebben haar vorige week woensdag voor het eerst ontmoet toen we met de vrijwilligers uit eten gingen. Wij staan om kwart voor 8 gapend klaar, onze chauffeur is er maar de safari auto niet. Ook het geld voor de safari is er niet. Hij belt een paar uren (blijkt dat er een vergissing was met de datum van vertrek) en uiteindelijk vertrekken we om 10 uur naar Ilse. Jammer van de vertraging. Het programma wordt hierdoor aangepast maar dat maakt niet uit. Onderweg rijden we naar Rhino Sanctuary, oftewel langs het neushoorn park. Maar voordat we de stad uit zijn (erg druk) zijn we al minstens een uur verder. Pff en het is bloedje heet. Rond kwart voor 2 komen we bij het Rhino Park aan. We krijgen een Afrikaanse gids mee die ons verteld wat we moeten doen als de neushoorns agressief worden, just in case, you never know. We treffen het want op dit moment van de dag zijn ze niet erg actief, toch nog een meevaller want je wil zo'n tientonner niet achter je aan hebben haha. Je denkt dat ze sloom zijn vanwege hun gewicht maar niets is minder waar. Met 45 km per uur zijn ze een stuk sneller dan ik

Na niet al te lang lopen vinden we een groepje van 5 neushoorns. Vlak bij elkaar, bij/in de bosjes. Het blijkt dat 1 van de dames zwanger is (15 van de 16 maanden geloof ik) dus wie weet gaat ze wel bevallen waar we bij zijn (dat zou wat zijn zeg). 1 van de neushoorns staat in de bosjes. Volgens onze gids bijzonder want op dit tijdstip liggen ze allemaal te rusten. Ze noemen de beestjes witte neushoorns maar ze zijn grijs. Waarom dan witte neushoorn? Door een taal misverstand. Een Nederlander die de neushoorns ontdekte vond dat ze zo'n big smile hadden dus noemde ze wide Rhino's. Uiteindelijk is dat verward met White Rhino's. En is dit zo gebleven.

Na de neushoorns (ik had er iets meer van verwacht maar was nog steeds enthousiast over ons weekend) richting Red Chili waar we gingen overnachten. Uiteindelijk om 5 uur ergens lunch!! gegeten. Wauw, zo'n late lunch heb ik nog nooit gehad. Arme ik (en de rest). Wel een erg lekkere lunch. Fahita's ( soort opgerolde pannekoekjes) met gebakken smakelijke groente en guacemole en kaas. En een soort fijngesneden groen pepertje. Ja ik was voorzichtig maar ze waren me daar toch heet! Tranen sprongen me in de ogen. Dus gauw aan de kant geschoven.

Jammer genoeg kwamen we in het donker bij de tenten en lodges aan dus veel konden we niet zien. Om 9 uur nog even gegeten en gedronken (jaaaaa, een lekker wijntje!) en toen de hut in want morgenvroeg gaan we het Murchinson National park in, the big 5 zien! ( olifant, buffel, luipaard, leeuw en nijlpaard en nog veel meer natuurlijk) Heel vroeg klaarstaan, 6 uur in de ochtend anders is het te warm en gaan de dIeren slapen en zullen we ze niet zien. Ik heb er zin in! Spannend! Wordt vervolgd.

Dag 7, afsluiting project Agape drop in center

Vandaag alweer de laatste dag bij de jongens opvang. Het heeft vannacht geregend (lekkere verkoeling) en het regent nog steeds een beetje als we weggaan. Zo is het de laatste paar dagen eigenlijk wel. Meestal is het na een paar uurtjes weer behoorlijk warm en zonnig.

Vandaag is het vrijdag en dan is de leiding, Innocent vrij. Philip neemt het over. Op de 1 of andere manier is er geen klas maar doen we lekker veel spelletjes. Natuurlijk weer domino en mikado. Dat blijven ze leuk vinden. Sommige jongens zijn super eerlijk, anderen proberen toch wat vals te spelen. Het is zo grappig om de interactie tussen de jongens te zien. Er heerst natuurlijk ook wel een bepaalde rangorde maar aan de andere kant delen ze ook gewoon eten. Zo mooi om te zien.

Bij het ontbijt werd vanmorgen gezongen en hebben een paar jongens hun verhaal vertelt of wat ze voelen en vinden. Het werd vertaald door Philippe. Het raakte me echt, zo schrijnend. Ze danken God dat hij hun nog niet opgehaald heeft. 1 van de jongens zei zo mooi, ja een leven kan je niet bij de supermarkt kopen.

Zoals ik al zei, veel spelletjes gedaan, gelachen. Toen het droog was gingen de jongens hun kleren wassen en daarna gingen we een partij voetballen. Altijd leuk. Ik doe nog steeds voorzichtig met mn linker voet (nog steeds last). Na het voetballen worden wat groepsfoto's gemaakt en gaan we naar binnen voor de lunch. Maar eerst moet er gespeechd worden. Dus Andrew (ook een medewerker) vraagt ons wat te zeggen. Daarna mogen de jongens iets zeggen. Er zijn best wel veel die durven op te staan en ons bedanken. Ze waren een beetje verbaasd dat wij nu al stoppen met dit project. Waarom, wanneer komen we weer terug? En dan wat langer. Ja graag, maar dan moeten we eerst even sparen. Ik was best geroerd door de woorden van de jongens en moest echt even een paar keer flink slikken. Ik ben gehecht geraakt aan deze knapen. Wat zal er van ze terecht komen, zullen ze het redden.

Na de lunch hebben we natuurlijk nog even gevoetbald. Totdat de boel moest worden afgesloten. Ik kreeg nog een zelfgemaakt naambandje van 1 van de jongens. Zo lief. Scott gaf zijn pet aan 1 van de jongens waar hij het heel goed mee kon vinden. Ik zal nog vaak aan hun denken en ik denk dat Scott er ook zo over denkt.

Morgen gaan we 3 dagen op Safari en zal ik minstens 2 dagen geen bereik hebben. Dus de verhalen en foto's houden jullie tegoed. Het zullen best veel foto's zijn die ik hier niet allemaal zal downloaden want de wifi is niet echt snel hier. Maar ik zal er zeker een paar mooie opzetten.

Dus jullie hebben een paar dagen rust, haha ook wel eens fijn. Bedankt voor het volgen, ik vind het erg leuk om jullie reacties te lezen.

To be continued x

Dag 6 ochtend

Goedemorgen!

Vandaag weer een nieuwe dag! Gisteravond op de boda geweest naar hartje Kampala. In het spitsuur en in het mierennest van verkeer. Wauw dat was een hele beleving! Je ziet het wel eens op tv, zo'n wir war van verkeer in het buitenland, wat allemaal in elkaar overloopt. Nou, wij zaten daar middenin. Scott vond t wel leuk geloof ik, ik liet t ook maar over me heen komen. Het zijn de beste chauffeurs tenslotte.

Ik zit nu buiten te ontbijten. En hoor weer gepredik. Dat gaat hier echt de hele dag door. Vraag me af of ik straks ook gehersenspoelt en bekeerd weer terugkom. Haha dat zou wat zijn. Het wordt weer warm vandaag. Dat is het nu al.

O ja, over het etentje van gisteravond. We gingen naar een Italiaans restaurant. Van vegetarisch eten heeft nog niemand hier gehoord volgens mij, maar goed. We zaten met een hele groep veelal jonge meiden die hier al lange tijd vrijwilligerswerk doen. Ik was er wel van onder de indruk. Er waren ook 3 oudere dames (ahum, van mijn leeftijd denk ik) die alleen hier waren. Knap hoor. De jonge meiden groep bestond uit 3 vriendinnen, 2 nichtjes en verder alleenreizende jonge meiden. Ik ben ervan onder de indruk dat je op die leeftijd zo bezig bent met het verbeteren van de wereld. Daar kunnen ze bij ons in het rijke westen nog iets van leren.

Wordt vervolgd x

Dag 6 deel 2

Scott is bij het opstaan misselijk en voelt zich niet echt fit. Misschien omdat we gisteravond laat de malaria pil nog ingenomen hebben?

Vandaag weer naar het Agape drop in center geweest. Moet zeggen het wordt er steeds leuker. Het was een ontspannen dagje. Scott en ik zaten in een klein klasje, samen met Mennie 1 van de andere vrijwilligsters die er al een aantal weken gewerkt heeft en vandaag weer terug is. We zaten 1 op 1 te werken, Engelse les. Erg leuk. Natuurlijk ook weer domino en mikado gespeeld. De favoriete spelletjes van de jongens. En er was muziekles en dansen. Sommige jongens waren hier erg enthousiast over. Het lijkt alsof we steeds beter klikken met de jongens. Ze geven ons een hand en een boks als ze weggaan en zeggen tot morgen. Ik vind het nog steeds jammer dat het project bijna afgelopen is.

Daarna gingen we naar het andere project in de sloppenwijk van Kampala. Hope of hearts. Een stuk heftiger. Bij binnenkomst zien we veel jonge kinderen. 1 van de medewerkers daar zegt dat er vandaag niet echt veel kinderen zijn (!). Dus. Eerst delen we de kids kleurplaten uit en dan wax krijtjes. Ondertussen zie ik in de hoek 1 van de medewerkers staan die wonden verzorgd. Ik ga bij hem staan en raak met hem aan de praat. Hij heeft zelf ook op straat geleefd. 3 van zijn vrienden zijn op straat overleden. 2 vergiftigd en 1 na een straatgevecht. Poeh, wat heftig. Ik vertel hem wat voor werk ik doe en dat ik hem wel kan helpen. Daar is hij erg blij mee. Dus staan er meteen 3 kinderen in de rij voor mij. De middelen om ze te helpen zijn enorm beperkt. Er is iets om de wonden mee schoon te maken, watjes, een antibiotica zalf en een pleister. Die meestal niet blijft plakken. Geen verband oid. Dus wat kan je dan. 1 jochie heeft meerdere wonden. 1 op zijn scheenbeen, die allang dicht is maar blijkbaar toch is gaan ontsteken, 1 onder zijn voet, ergens in gaan staan, en de huid op zijn arm is ook niet echt lekker. Tja, wat kan je doen? Een ander kind is blijkbaar erg hard aan zijn oor getrokken waardoor er een scheur ontstaan is. Arm joch. En zo gaat t maar door.

Scott observeerde hele andere dingen dan mij. Hij rook de sterke lijmgeur (mijn anders zo sterke reukvermogen heeft niks opgemerkt), zag de verslaafde kids, zag een jochie een klein flesje kerosine over zijn shirt gooien waarna hij er steeds aan ging ruiken en likken. Ja deze opvang is echt van een heel andere orde. Ook een aantal echt zieke kinderen. Scott voelde zich niet echt op zijn gemak op deze plek en voelde zich nutteloos. Na de voorstelronde, (waarin ik o.a. vertelde dat ik voetbalde en de jongens begonnen te juichen, een witte vrouw die voetbalt haha) zijn we weer richting ICU guesthouse gegaan. Het was een lange en inspannende dag.

Vanavond is er ook een andere man in het guesthouse. Eerder was er al een groente teler die heel Uganda en omstreken door reist om adviezen te geven en te helpen met verbouwen en nu is er een man met een leuk accent. Ik herken het meteen en vraag of hij uit New Zeeland of Australië komt. Ja inderdaad, in New Zeeland geboren en nu woonachtig in Australië. Mijn oren doen het blijkbaar beter dan mijn neus vandaag

Hij reist veel (net als die andere man) en verteld graag over zijn reizen. Hier heeft hij de Kilimanjaro beklommen en gaat morgen naar de Gorilla's. Zou ik ook graag willen maar kost wel 600-700 euro. Waarvan het grootste deel gebruikt wordt voor onderhoud van het leefgebied en voor de rangers die daar werken. Dus prima besteedt maar toch te duur.

Morgen dus onze laatste dag op ons project en daarna 3 dagen op Safari. Naar Murchinson Falls National Park. Rhino Sanctuary, the big 5, Murchison Falls en Budongo Forest om de chimpansees te zien. Nog genoeg te beleven hier.

Wordt vervolgd x

Dag 5 drop in center

Vannacht heeft t heel hard geregend en geonweerd. Het alarm van de auto's ging zelfs af. Vanmorgen regende het ook nog, maar niet echt veel. Omdat het ook bewolkt is vinden de Ugandezen het koud. Ik vind het prima. Lekker zo'n koelere dag tussendoor, met warme regen.

Ook vandaag weer een dagje Agape drop in center. Op de boda erheen. De wegen waren erg nat en glad. Tel dat bij de al slechte wegen op en je hebt in mijn ogen een glijbaan. Ik zat dan ook niet zo ontspannen achterop. Het is dat je wijdbeens op zo'n boda zit anders had ik met samengeknepen billen gezeten .

Naast de gebruikelijke routine heb ik met de jongens mikado gespeeld. Heel vaak met mijn eigen kids gedaan maar iets nieuws voor de jongens. Ze vonden het prachtig en waren zeer geconcentreerd bezig. Daarna engelse les. Ik heb Innocent geholpen. Was erg leuk. Sommige jongens hadden heel weinig of niet geslapen. Vanwege het slechte weer en anderen werden door de politie verjaagd. Dus die zaten te slapen. Vreselijk, dat was het eerste wat ik dacht vannacht, die arme kinderen.

Ook weer gevoetbald (domdom). Ik had nu mijn hardloopschoenen aan dus dat ging een stuk beter. Was niet zo verstandig eigenlijk (weer die ezel) maar ja ik vind het zo leuk met deze knapen. Mijn linker voet zo weinig mogelijk gebruikt dus dat ging redelijk. Ik wil sws nog scoren deze week haha. Was weer enorm zweterig want de zon begon weer te schijnen. Scott heeft goed contact met Jamil, 1 van de jongens. Ze hebben van pet/keppel gewisseld. Na de lunch gingen we weer naar het ICU guesthouse.

Het ging vandaag een stuk beter. Meer en leuker contact. Eigenlijk best jammer dat we hier maar een week zijn. Veel te kort, je wil zo graag iets voor hun betekenen.

Vanavond gaan we met een groep van 16 vrijwilligers uit eten naar een Italiaans restaurant. Zin in! Morgen een lange dag voor de boeg. 2 opvangcentra. Ben benieuwd.

Groeten vanuit Kampala.