Vanmorgen vroeg opgestaan om te gaan mountainbiken. Om half 8 (scott, eva en ik) werden we opgehaald door de acteur eh chauffeur Charlie King. Leuk om hem weer te zien. Gezellige, vrolijke kerel. Ik vind nog steeds dat hij een acteursnaam heeft, sterker nog hij lijkt wel een beetje op Eddie Murphy

De rit zou niet zo lang moeten duren maar het was weer erg druk op de weg dus we hebben er ruim een uur over gedaan. Vanaf Yellow Haven Lodges (gerund door een Nederlandse en een Ier) gaan we per boot naar 1 van de eilanden in Victoria Lake. Het weer lijkt prima, bewolkt met een briesje. Geen hete zon in ieder geval. Eerst nog even op de foto met een oud Ajaxied Wim (sorry guys ik weet zn achternaam niet maar foto volgt). Hij helpt de eigenaren af en toe. Het is prachtig daar, een echt natuurgebied aan de rand van Kampala. De fietsen worden bijgesteld en nadat we ze een heel end moesten tillen over wel 30 betonblokken naar de rand van het water, vertrekken we vol goede moed (nog wel).

De overtocht duurt een half uurtje en we genieten. Het weer is heerlijk, de omgeving prachtig en de verschillende soorten vogels geweldig, wat een bijzondere en kleurrijke vogels hier! Anyway, aangekomen aan de overkant zegt onze gids dat de eerste heuvel een opwarmertje is. Haha oké, nu lachen we nog maar de zon is inmiddels ook gaan schijnen en straalt behoorlijk wat warmte af. Na eerst een startfoto gemaakt te hebben (nog fris en fruitig en vrolijk) gaan we van start. Het eerste heuveltje. De fiets moet erg wennen en de versnellingen lopen ook niet meer zo soepel. Dat wordt nog wat. En inderdaad, het heuveltje is al een hele klus. Maar nu lachen we nog. We maken een lus van 3 kwartier (zwoegen en zweten) en de omgeving is werkelijk prachtig. We rijden door kleine authentieke dorpjes waar de schoolkinderen in grote groepen naar de weg rennen en bijna zingend roepen Mzungu Mzungu en vol enthousiasme zwaaien. We lijken wel van het koningshuis zeg! Maar de zon begint aardig te branden en de heuvels die onze gids klein vind vinden wij al een hele klus. Onze gids vraagt ons of we de lange (4 uren) of de korte route (2,5 uren) willen doen. Ik vraag hoe lang we nu al onderweg zijn. Hij kijkt op zijn horloge en zegt: ongeveer 45 minuten. Omg, wij zijn nu al kapot. De brandende zon, de weggetjes vol kuilen bulten stenen, de heuvels en geen ervaring maakt dat het echt zwaar is. Ik vind het thuis al niet leuk om hard te lopen als het warm is. What was I thinking? Dat het hier beter zou zijn in de brandende zon heuvels op te crossen? Beetje naïef Anja Gelukkig vinden de anderen het ook zwaar dus gaan we voor de korte route. Nog maar een kleine 2 uren aaaaah. Maar wel met tussenstop voor de lunch. In de schaduw. Dus, nou zo is het ongeveer gegaan vanmiddag. Lachen, achteraf in ieder geval. De tocht hebben we volbracht, meer dood als levend aangekomen, terug op de boot en bij Yellow Haven in de schaduw gezeten met een lekker koel drankje. Moraal van het verhaal: gewoon in de herfst gaan mountainbiken, in Nederland wel te verstaan haha.

Net even lekker gedouched, straks spaghetti eten en bijkomen. Morgen vertrekken we naar Banda Island voor 3 dagen. Daar kunnen we zowiezo chillen (met de spinnen heb ik gehoord iew). Vrijdagavond komen we terug, dan koffers pakken en dan brengt Charlie ons weer naar het vliegveld. Nog even volhouden Jan en dan is het weer gedaan met de rust in huis. Kun je laten zien hoeveel je me eigenlijk waardeert haha. X