Dag 2, de Kampala City tour.

Vannacht goed geslapen en weer vroeg uit de veren. Scott slaapt nog (natuurlijk), ik sta op om lekker te douchen. De douche is niet zoals thuis haha, dun straaltje water en koud. Goed begin van de (hete) dag. Na het ontbijt komt Frank ons uitleggen wat we vandaag gaan doen en wat het programma van de rest van de weken ongeveer wordt. Frank heeft Maartje en Eva meegenomen. Zij gaan hetzelfde werk doen als Frank in de toekomst. Eva is net over vanuit Nederland en loopt 6 maanden met Frank mee om ervaring op de doen en Maartje gaat de komende week zelf een groep begeleiden in een ander deel van Afrika. Zo zijn we toch nog met zn 5-en vandaag. Als het me lukt ga ik straks de foto's downloaden.

Vandaag dus een wandeltocht door de hoofdstad van Uganda, Kampala. Het is inmiddels al aardig warm (ik moet er toch nog enorm aan wennen en dan gaan we ook nog door de stad wandelen aaaaaah) Eerst komen we aan bij Lake Kabaka, door de koning aangelegd, nou ja niet door hemzelf maar door zijn onderdanen. Daarna lopen we door naar Kabaka's Palace. We krijgen een rondleiding van een jonge Afrikaan die zoals iedereen hier Engels spreekt. Nou ja, Engels, Afrikaans Engels kan je beter zeggen. Je moet er verdomd goede oren voor hebben want ze praten zacht en binnenmonds EN met een Afrikaans accent. Op zich wel lollig maar je verstaat er geen r.. van. Wat ik wel heel duidelijk begreep en wat ook echt indruk gemaakt heeft is de bunker van Idi Amin. Hier sloot hij zijn tegenstanders op, voornamelijk intelligentere mensen dan hemzelf. In de bunker zelf zaten een soort van verhoogde kamers/cellen, er zat dus ruimte tussen de bodem van de bunker en de kamers. Op de bodem van de bunker stond een flinke laag water welke onder stroom stond. Er was dus geen ontkomen aan. Gezegd is dat er 35000 mensen gestorven zijn, aan ondervoeding, ziekte en wie probeerde te ontsnappen werd geelectroduceerd. Op de muren vele teksten. 35000 is natuurlijk niet het juiste aantal, het zullen er veel meer geweest zijn. Diep onder de indruk lopen we vanuit het paleis rechtdoor (precies een mijl) naar het Parlement van Uganda. Onderweg stoppen we nog even voor een street bite, oftewel eten we iets bij een kraampje op de straat (eindelijk, ik had inmiddels al aardig trek, water vult niet echt). De naam van het hapje is rolex, zoals het horlogemerk. Het is een soort van pannenkoekje gevuld met ei, ui en tomaat. Best te eten hoor, vooral als je trek hebt. De buitenkant van the Parlement bekeken en wat foto's gemaakt, toen door naar The Uganda National Mosque, oftewel de moskee. We gaan naar binnen en ja we moesten gesluierd, ja de vrouwen dan, van emancipatie hebben ze hier nog nooit gehoord. Ik moet zeggen, de Afrikaan die ons gekleed heeft was niet echt modebewust haha. De foto's zullen voor zich spreken (Scott lag in een deuk in ieder geval, dit gaat de geschiedenis in).

Prachtige moskee, goede uitleg gekregen, ook de toren nog beklommen met een prachtig uitzicht over de stad. Veel treden dus morgen spierpijn maar alla dat mag de pret niet drukken. Uitgelegd gekregen dat Kampala vroeger bestond uit 1 heuvel en dat dat in de loop der tijd uitgebouwd is en nu dus uit 7 heuvelen bestaat, Van bovenaf prima te zien, er lopen 7 lange wegen langs iedere heuvel. Grappig. Door (in de hitte, de straaltjes lopen langs mn rug naar beneden) naar Owino Market. Een grote markt met alleen 2de hands spullen, voornamelijk uit Europa (afdankers) en ik geloof Azie. Via het old taxi park, een soort busstation maar dan veeeeel drukker, naar Nakasero Market. Hier verkopen ze groente en fruit. De markten zijn niet zoals bij ons thuis. Zeer groot opgezet, dicht op elkaar en zeeeeer veel mensen. Omdat je zo dicht op elkaar loopt is het dus opletten geblazen! Rugzakken voorop en hand op de knip. Scott liep achter mij en paste goed op. Ik dus blijkbaar niet want ik werd gevolgd door dezelfde Afrikaan die zijn oog had laten vallen op mijn (sport) riem met geld en telefoon. Hij trok aan mijn riem waardoor Scott hem wegduwde en er even een onaangename sfeer kwam. De afrikaan deed meteen zijn vuisten omhoog maar taaide uiteindelijk gelukkig af. Bah, hier hou ik dus niet van. Geef mij de natuur maar, veel minder druk en warm en nog mooier ook. Maar goed, dat komt ook nog wel. Het was in ieder geval een hele (hete) ervaring! Morgen gaan we naar ons vrijwilligers project. Straatkinderen, jongens in de leeftijd van 8-18 jaar. De komende 5 dagen zullen we daar dagelijks te vinden zijn. Ben benieuwd, wordt vervolgd.

Warme groet

x