Scott is bij het opstaan misselijk en voelt zich niet echt fit. Misschien omdat we gisteravond laat de malaria pil nog ingenomen hebben?

Vandaag weer naar het Agape drop in center geweest. Moet zeggen het wordt er steeds leuker. Het was een ontspannen dagje. Scott en ik zaten in een klein klasje, samen met Mennie 1 van de andere vrijwilligsters die er al een aantal weken gewerkt heeft en vandaag weer terug is. We zaten 1 op 1 te werken, Engelse les. Erg leuk. Natuurlijk ook weer domino en mikado gespeeld. De favoriete spelletjes van de jongens. En er was muziekles en dansen. Sommige jongens waren hier erg enthousiast over. Het lijkt alsof we steeds beter klikken met de jongens. Ze geven ons een hand en een boks als ze weggaan en zeggen tot morgen. Ik vind het nog steeds jammer dat het project bijna afgelopen is.

Daarna gingen we naar het andere project in de sloppenwijk van Kampala. Hope of hearts. Een stuk heftiger. Bij binnenkomst zien we veel jonge kinderen. 1 van de medewerkers daar zegt dat er vandaag niet echt veel kinderen zijn (!). Dus. Eerst delen we de kids kleurplaten uit en dan wax krijtjes. Ondertussen zie ik in de hoek 1 van de medewerkers staan die wonden verzorgd. Ik ga bij hem staan en raak met hem aan de praat. Hij heeft zelf ook op straat geleefd. 3 van zijn vrienden zijn op straat overleden. 2 vergiftigd en 1 na een straatgevecht. Poeh, wat heftig. Ik vertel hem wat voor werk ik doe en dat ik hem wel kan helpen. Daar is hij erg blij mee. Dus staan er meteen 3 kinderen in de rij voor mij. De middelen om ze te helpen zijn enorm beperkt. Er is iets om de wonden mee schoon te maken, watjes, een antibiotica zalf en een pleister. Die meestal niet blijft plakken. Geen verband oid. Dus wat kan je dan. 1 jochie heeft meerdere wonden. 1 op zijn scheenbeen, die allang dicht is maar blijkbaar toch is gaan ontsteken, 1 onder zijn voet, ergens in gaan staan, en de huid op zijn arm is ook niet echt lekker. Tja, wat kan je doen? Een ander kind is blijkbaar erg hard aan zijn oor getrokken waardoor er een scheur ontstaan is. Arm joch. En zo gaat t maar door.

Scott observeerde hele andere dingen dan mij. Hij rook de sterke lijmgeur (mijn anders zo sterke reukvermogen heeft niks opgemerkt), zag de verslaafde kids, zag een jochie een klein flesje kerosine over zijn shirt gooien waarna hij er steeds aan ging ruiken en likken. Ja deze opvang is echt van een heel andere orde. Ook een aantal echt zieke kinderen. Scott voelde zich niet echt op zijn gemak op deze plek en voelde zich nutteloos. Na de voorstelronde, (waarin ik o.a. vertelde dat ik voetbalde en de jongens begonnen te juichen, een witte vrouw die voetbalt haha) zijn we weer richting ICU guesthouse gegaan. Het was een lange en inspannende dag.

Vanavond is er ook een andere man in het guesthouse. Eerder was er al een groente teler die heel Uganda en omstreken door reist om adviezen te geven en te helpen met verbouwen en nu is er een man met een leuk accent. Ik herken het meteen en vraag of hij uit New Zeeland of Australië komt. Ja inderdaad, in New Zeeland geboren en nu woonachtig in Australië. Mijn oren doen het blijkbaar beter dan mijn neus vandaag

Hij reist veel (net als die andere man) en verteld graag over zijn reizen. Hier heeft hij de Kilimanjaro beklommen en gaat morgen naar de Gorilla's. Zou ik ook graag willen maar kost wel 600-700 euro. Waarvan het grootste deel gebruikt wordt voor onderhoud van het leefgebied en voor de rangers die daar werken. Dus prima besteedt maar toch te duur.

Morgen dus onze laatste dag op ons project en daarna 3 dagen op Safari. Naar Murchinson Falls National Park. Rhino Sanctuary, the big 5, Murchison Falls en Budongo Forest om de chimpansees te zien. Nog genoeg te beleven hier.

Wordt vervolgd x